4 stycznia odszedł Generał Jan Podhorski.
- Generał Jan Podhorski był wzorem żołnierza i obywatela, którego biografia stanowi inspirację dla kolejnych pokoleń, gotowych służyć Polsce. Przykład jego patriotyzmu i wiernej służby Ojczyźnie do dziś jest ważną lekcją dla młodych ludzi. Jako żołnierz, powstaniec warszawski, harcerz i działacz drugiej konspiracji zawsze dawał świadectwo wielkiej odwagi i poświęcenia dla Ojczyzny. Na najwyższe uznanie zasługuje fakt, że przez całe życie pełnił służbę Polsce i niósł pomoc bliźnim zgodnie z rotą Przyrzeczenia Harcerskiego. Z ogromnym smutkiem przyjąłem wiadomość o jego śmierci. Rodzinie i znajomym zmarłego składam najszczersze wyrazy współczucia - pisze wojewoda wielkopolski Michał Zieliński.
Jan Podhorski pochodził z patriotycznej rodziny
Jan Podhorski, ps. „Zygzak”, „Marciniak”, urodził się 21 czerwca 1921 roku w Budzyniu w pow. chodzieskim w patriotycznej rodzinie. Jego ojciec Maksymilian był powstańcem wielkopolskim odznaczonym Krzyżem Walecznych. Matka, Magdalena z domu Marciniak, pochodziła z rodziny włościańskiej. W 1927 r. zamieszkali w Rakoniewicach w powiecie wolsztyńskim. Tam Jan ukończył szkołę powszechną, był harcerzem w Drużynie im. Tadeusza Kościuszki. Został także absolwentem Gimnazjum w Wolsztynie.Od 24 sierpnia 1939 r. ochotnik batalionu Obrony Narodowej „Opalenica”. 12 września 1939 r. walczył pod Sompolnem, a pod Sannikami dostał się do niewoli. Po kilku miesiącach wrócił do Rakoniewic, aresztowany przez gestapo, torturowany, uciekł do Koźmina Wlkp. W styczniu 1940 r. współzakładał (ps. „Marciniak”) harcerską organizację konspiracyjną „Orły”, która wydawała podziemne pismo pod tym samym tytułem. W kwietniu 1942 r. przedostał się do Generalnego Gubernatorstwa. Tam przystąpił do Organizacji Wojskowej Związek Jaszczurczy. Po scaleniu organizacji, już jako żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych działał w Grójcu. Kontynuował tajną naukę z zakresu szkoły średniej, ukończył konspiracyjną szkołę wojskową.
Generał Podhorski uczestniczył w Powstaniu Warszawskim
Po wybuchu Powstania Warszawskiego walczył w pułku NSZ im. gen. Władysława Sikorskiego, następnie w 2. Kompanii Batalionu Armii Krajowej „Miłosz” śródmiejskiej Grupy „Radwan”. 23 sierpnia 1944 r. jako dowódca grupy szturmowej uczestniczył w zdobyciu Komendy Policji i Kościoła Św. Krzyża. Po zakończeniu powstania, w stopniu podporucznika był więziony w Stalagu IV B w Muehlbergu nad Łabą.Po wojnie wrócił do Poznania, podjął studia (leśnictwo). Współtworzył organizację konspiracyjną „Młodzież Wszechpolska”. W maju 1946 r. w proteście wobec wydarzeń w Krakowie zainicjował wybuch strajku w Poznaniu, w którym żądano uwolnienia studentów aresztowanych 3 maja w Krakowie. Bezpieka aresztowała Go w grudniu 1946 r., a Wojskowy Sąd Rejonowy w Poznaniu skazał na 7 lat więzienia. Karę odsiadywał we Wronkach.
Ożenił się w 1951 roku
Generał Jan Henryk Podhorski ożenił się z Wandą, z domu, Woińska 7 kwietnia 1951 roku. Mieli cztery córki: Magdalenę, Elżbietę, Krystynę i Bognę. Pracował w spółdzielczości, był rzecznikiem patentowym. W PRL był nieustannie prześladowany przez służby bezpieczeństwa aż do lat osiemdziesiątych.W latach 1993-2013 prezes Okręgu „Wielkopolska” Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych w Poznaniu. Był także prezesem Rady Naczelnej Związku Żołnierzy NSZ, a także członkiem Wielkopolskiej Wojewódzkiej Rady Kombatanckiej przy Wojewodzie Wielkopolskim.
W lutym 2016 roku został awansowany do stopnia generała brygady WP.
Odznaczony m.in.:
- Krzyżem Komandorskim OOP,
- Krzyżem Walecznych,
- Warszawskim Krzyżem Powstańczym,
- Krzyżem Armii Krajowej,
- Medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”,
- Medalem „Pro Memoria”,
- Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości,
- Medalem „Pro Bono Poloniae”.
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.