Każdego dnia muszą się zmierzyć ze swoją niepełnosprawnościa, walczyć o lepsze samopoczucie, pokonywać ograniczenia. Tear daje im wytchnienie, radość i chęć do życia. Jest wszystkim!

W teatrze czuję się jak dziecko na kolanach mamy

Arek z zespołem Downa gra główną role w Janosiku. Uwielbia występować na scenie i kocha teatr.

- W teatrze czuję się jak ryba w wodzie. Albo jak ptak na gałęzi albo jak podróżnik w wygodnych butach czy jak dziecko na kolanach mamy - mówi.

Martyna, której ciało jest sparaliżowane i porusza tylko jedną ręką mówi (w spsosób zrozumiały dla nielicznych), że w teatrze najbardziej lubi być z ludźmi i między ludźmi. Dla Karoliny teatr jest wszystkim .

-Dzięki niemu umiem żyć, ale nie zawsze tak było. Wiecie ja mam zespół Downa i ten zespół trzeba polubić, bo to jest coś, co już jest i będzie we mnie, więc albo będę żyć razem z zespołem albo nie i wtedy zostaje patrzenie w sufit, a tak to ja nie chcę - mówi

Wystawiaja spektakle o sobie

To teatr bez słów. Ruch, mimika aktorów muszą powiedzieć wszystko. O czym są spektakle?

- Opowiadamy o odmienności, która istnieje, ale nie zawsze jest akceptowana. Temat bardzo trudny, ale ważny, szczególnie dla osób niepełnosprawnych. Wystawiamy zatem spektakl tak jakby o sobie - mówi Iwona Grześkowiak założycielka grupy, scenarzystka, reżyserka, ale też terapeutka

“Podaj Dalej” pozwala normalnie żyć

Teatralni, bo tak nazywa się grupa, działają przy Fundacji “Podaj Dalej” w Koninie. Organizacja od lat wspiera osoby z niepełnosprawności, prowadzi zajęcia terapeutyczne, uczy samodzielności, organizuje obozy sportowe, wyjazdy. Niektóre przedsięwzięcia są nietypowe i pionierskie.

Gdyby ktoś chciał określić jednym zdaniem czym zajmują się ludzie w “Podaj Dalej”, to musiałby powiedzieć: “Pozwalają osobom z niepełnosprawnością normalnie żyć”. Działania teatralne właśnie to dają normalność i szczęście.

Jak powstali Teatralni?

Grupę “Teatralni” tworzą osoby z niepełnosprawnością i wolontariusze z Konina i okolic. Siedem lat temu to właśnie dla nich zorganizowano warsztaty taetralne.

-I po tych warsztatach olśniło nas: dlaczego następnych nie zrobić również dla niepełnosprawnych? I tak się stało. A to co się działo podczas tych wspólnych warsztatów przeszło nasze najśmielsze oczekiwania. I choć praca z niepełnosprawnymi jest dużym wyzwaniem, bo odpowiedzialność jest większa, to owoce tego są nie do opisania - opowiada Iwona Grzeskowiak.

W teatrze robią atuty z inności

Teatralni wystawiają dwa - trzy spektakle w roku. Wszyscy razem tworzą przedstawienia, wymyślają sceny, dopracowują każdy szczgół.

-Bawimy się w dobieranie muzyki do spektaklu, aby każda scena miała swoją odmienną dramaturgię. Rozwijamy się artystycznie, uczymy się być uważni na drugiego człowieka, rozwijamy swoje talenty, dobrze się przy tym bawiąc. Kochamy to co robimy - zapewnia Iwona. Janikowska, instruktorka teatralna, jedna z założycielek Teatralnych z Fundacji PODAJ DALEJ.

Pani Iwona jest emerytka i twierdzi, że dostaje ze spotkan z Teatralnymi więcej niż daje.

- Uwielbiam ich na scenie. Patrzę jak się zmieniają, jak dostają skrzydeł, jak wydobywają z siebie, to czego na co dzień nie widać, jak przełamują bariery, nieśmiałość, jak ich pozorna inność staje się wspaniałym narzędziem w ich pracy scenicznej, jak z inności robią atuty tak niezbędne w teatrze. Uwielbiam ich - mówi.

Zobacz w jaki sposób pracują podopieczni Fundacji

Przeczytaj również

Tekst powstał na podstawie artykułu Agata Kamińska Brice z Fundacji "Podaj Dalej"

Teatr (11)

Martyna gra, choć porusza tylko jedną ręką.